Δημητρούλα - Αγούδημος! Μια απίστευτη φάρσα... :)

Δημητρούλα - Αγούδημος!!! Φοβερός διάλογος!

Mήπως ήρθε η ώρα ν' αρχίσουμε να ελπίζουμε στους «αλήτες» και στα «κωλόπαιδα»;

Κρητικοί Ολυμπιακοί Αγώνες! Αφιερωμένο στους απανταχού ενδεδυμένους με μαύρο πουκάμισο, κεφαλομάντηλο πλεμένο στη χέρα με 250 πόρους και...

... στιβάνια Βιδέλου από την Αγία Βαρβάρα με δεκαπέντε ζάρες!!!

Πιθανές δύσκολες λέξεις ακόμα και για Κρητικούς:

ολιά = στιγμή
αίγα φουργιάρικη = αγριόγιδα
ασκορδούλακας = βρώσιμο ή εδώδιμο χόρτο. Ανάλογα με το είδος γίνεται χρήση του ριζώματος, του βολβού, του βλαστού, των φύλλων ή του καρπού.
σκιάς = σχεδόν

Ευχαριστώ τον πατέρα μου για την ερμηνεία των λέξεων. Να είναι καλά να μας μαθαίνει πάντα!

Ο Χίτλερ στο Βατοπαίδι;

Πολύ πετυχημένο βίντεο! Εύγε! Ευχαριστώ καλή μου -ΑΤΠ-!!!

...εγώ μικρός εγίνηκα καλό παπαδοπαίδι μα είχα όνειρο κρυφό να πάω στο βατοπαίδι

Σεμνά και ταπεινά

αφού είμαι καλόγερος θα τοποθετηθώ
για όσα ακούγονται για εμάς, δε θα προσποιηθώ,
εγώ μικρός εγίνηκα καλό παπαδοπαίδι
μα είχα όνειρο κρυφό να πάω στο βατοπαίδι
όταν δεν κοίταζε κανείς βούταγα απ΄ το παγκάρι
το βράδυ προσευχόμουνα για θεϊκή φεράρι
το αίμα του χριστούλι μας έπινα από το στόμιο
και το ιερό σκεφτόμουνα πως είναι ελικοδρόμιο
τον άρτο μου τον χθεσινό μοίραζα στους πιστούς
κι απ' τη διαθήκη την κΕνή έβγαζα τους ιστούς
το βράδυ μαζευόμασταν γύρω απ' τον ιερέα
και παίζαμε όλοι το γιατρό σα μια καλή παρέα
όταν λοιπόν μεγάλωσα πήγα για να μονάσω
να κλέψω είναι πιο εύκολο από το ν' αγοράσω
έτσι κατάφερα πολλά και να 'ν' καλά ο θεός
που μου 'δείξε πόσο ανταμείβεσαι αν γίνεις μοναχός
η ιερή η λαμογιά είναι για όλα λύση
αν θέλεις να 'χεις πρόσκληση στο γάμο της Ντενίση...

καλόγερος

Φοβεροί! Είναι Τέχνη...

Με τον σπάρο το ξενύχτη στη Ραφήνα παίζει τώρα στα ρηχά η καβουρίνα...

Άπαιχτοι όλοι τους! Να περνάνε καλά εκεί που είναι!

Στου γιαλού τα βοτσαλάκια
κάθονται δυό καβουράκια
έρμα παραπονεμένα
κι όλο κλαίνε τα καημένα

Η μαμά τους η κυρία καβουρίνα
πάει τσάρκα με τον σπάρο στη Ραφήνα
κι όλο κλαίνε τα καβουράκια
στου γιαλού, στου γιαλού τα βοτσαλάκια

Πάει ο κάβουρας το βράδυ
βρίσκει το τσαρδί ρημάδι
ψάχνει για τη φαμελιά του
και τραβάει τα μαλλιά του

Βάζει πλώρη κούτσα κούτσα στη Ραφήνα
να πετύχει τη κυρία καβουρίνα
κι όλο κλαίνε τα καβουράκια
στου γιαλού, στου γιαλού τα βοτσαλάκια

Το ξημέρωμα ροδίζει
και ο κάβουρας γυρίζει
δίχως τη συμβία πάλι
κούτσα κούτσα στ' ακρογιάλι

Με τον σπάρο το ξενύχτη στη Ραφήνα
παίζει τώρα στα ρηχά η καβουρίνα
κι όλο κλαίνε τα καβουράκια
στου γιαλού, στου γιαλού τα βοτσαλάκια

Μαρίκα Νίνου
Στίχοι-Μουσική Βασίλης Τσιτσάνης

James Last - Moonlight Sonata

James Last - Moonlight Sonata

Katyusha

Varvara - the song "Katyusha"

Τα μωρά του μέλλοντός μας; Ή του παρόντος μας;

Και κοίτα μην κοιμηθείς βαριά και σε πιάσουν οι πόνοι και δεν το πάρεις χαμπάρι!

Θεϊκή ατάκα του Νικηφόρου Ζορμπά στην κόρη του Ναταλία που έχει μπει στο μήνα της και περιμένει να γεννήσει από ώρα σε ώρα.

Και κοίτα μην κοιμηθείς βαριά και σε πιάσουν οι πόνοι και δεν το πάρεις χαμπάρι!

Άπαιχτος!

- Νοθεύω. - Νοθεύεις; - Νοθεύουμε βρε!

- Νοθεύω
- Νοθεύεις;
- Νοθεύουμε
- Τί;
- Ψηφοδέλτια!
- Των άλλων;
- Όχι των δικών μας.
- Των δικών μας;
- Ακριβώς.
- Σφίξανε οι ζέστες πάλι;
- Όχι δρόσισε, αλλά είναι θέμα εντυπώσεων.
- Κι αν σας πιάσουν;
- Σώωωωπα ρε. Ποιός;
- Οι κάμερες!

Ειπώθηκε σε έκτακτο δελτίο πριν λίγο στο Μέγκα. Ότι ο Αγοραστός και η Πατριανάκου άλλαζαν τα ψηφοδέλτια τα δικά τους, όσων βουλευτών διαφωνούσαν δηλαδή, με άλλα που να δείχνουν την απόλυτη συμφωνία τους. Αν είναι αλήθεια, κι αυτό έγινε μέσα στη Βουλή των Ελλήνων, δεν είναι ώρα να την κάνουνε μερικοί μερικοί; Αν υπάρχει πολιτική ευθιξία μήπως να παραιτηθούν και οι 299 και να ζητήσουν εκλογές; Υπάρχει έστω και λίγη αξιοπρέπεια σ' αυτή τη χώρα;

A te - Lorenzo Jovanotti Cherubini... η παλιά καλή συνταγή στο ιταλικό ερωτικό τραγούδι...

A te che sei l'unica al mondo
L'unica ragione
Per arrivare fino in fondo
Ad ogni mio respiro
Quando ti guardo
Dopo un giorno pieno di parole
Senza che tu mi dica niente
Tutto si fa chiaro
A te che mi hai trovato
All'angolo coi pugni chiusi
Con le mie spalle contro il muro
Pronto a difendermi
Con gli occhi bassi
Stavo in fila
Con i disillusi
Tu mi hai raccolto
Come un gatto
E mi hai portato con te
A te io canto una canzone
Perchè non ho altro
Niente di meglio da offrirti
Di tutto quello che ho
Prendi il mio tempo
E la magia
Che con un solo salto
Ci fa volare dentro all'aria
Come bollicine
A te che sei
Semplicemente sei
Sostanza dei giorni miei
Sostanza dei sogni miei
A te che sei il mio grande amore
Ed il mio amore grande
A te che hai preso la mia vita
E ne hai fatto molto di più
A te che hai dato senso al tempo
Senza misurarlo
A te che sei il mio amore grande
Ed il mio grande amore
A te che io
Ti ho visto piangere nella mia mano
Fragile che potevo ucciderti
Stringendoti un pò
E poi ti ho visto
Con la forza di un aeroplano
Prendere in mano la tua vita
E trascinarla in salvo
A te che mi hai insegnato i sogni
E l'arte dell'avventura
A te che credi nel coraggio
E anche nella paura
A te che sei la miglior cosa
Che mi sia successa
A te che cambi tutti i giorni
E resti sempre la stessa
A te che sei
Semplicemente sei
Sostanza dei giorni miei
Sostanza dei sogni miei
A te che sei
Essenzialmente sei
Sostanza dei sogni miei
Sostanza dei giorni miei
A te che non ti piaci mai
E sei una meraviglia
Le forze della natura si concentrano in te
Che sei una roccia sei una pianta sei un uragano
Sei l'orizzonte che mi accoglie quando mi allontano
A te che sei l'unica amica
Che io posso avere
L'unico amore che vorrei
Se io non ti avessi con me
A te che hai reso la mia vita
Bella da morire
Che riesci a render la fatica
Un immenso piacere
A te che sei il mio grande amore
Ed il mio amore grande
A te che hai preso la mia vita
E ne hai fatto molto di più
A te che hai dato senso al tempo
Senza misurarlo
A te che sei il mio amore grande
Ed il mio grande amore
A te che sei
Semplicemente sei
Sostanza dei giorni miei
Sostanza dei sogni miei
A te che sei
Semplicemente sei
Compagna dei giorni miei
Sostanza dei giorni miei

Las Morillas de Jaén

Zambra Las Morillas de Jaén

Πώς προσεύχονταν οι καλόγριες... στις σχολές τους! Σωωωστέεεεες!

Oh mon Dieu de Paris
donnez - moi un mari
qui travaille toute la nuit
bien au lit.

Oh mon Dieu de Paris
Donne moi un beau mari
Que je tire toute la nuit
Ce qu'il a devant lui!!!

Oh mon Dieu de Paris
donne - moi un mari
pour etudie toute la nuit
sur le lit.

Μη με θωρείς μικρό μικρό και μικροκαμωμένο, γιατί έχω μεσ' στη βράκα μου τον αποκαρωμένο!

Ούτε για τζάμπαμαν στη Δονούσα! λέμε... :)))))

Mammy Blue! José Mercé y más...

Αχ! Θησαυρέ μου...

ΕΙΣ ΑΣΧΗΜΟΝ

Τί μωρό είσαι!

ΕΙΣ ΑΣΧΗΜΟΝ

Της μαϊμούς ο τρίταβος πέστε ποιός είναι, ποιός;
Όλοι συμφώνως έσκουξαν κι είπαν πως είν' ο Ιός.

Διονύσιος Σολωμός

Με σχόλια μηδενικά, υπόστασης σημαντικά, παρηγοριά εν τέλει; Για να συνέλθω τελικά παρήγγειλα πεισματικά στιφάδο με κουνέλι...

Τα σχόλιά μου τα μηδενικά

Τα σχόλιά μου τα μηδενικά
με ρίξανε σημαντικά
με κάνανε κουρέλι.

Για να συνέλθω τελικά
παράγγειλα πεισματικά
στιφάδο με κουνέλι.

Με δάφνη και μυρωδικά
και άλλα αφροδισιακά
το πνίγουν το κουνέλι.

Με σχόλια μηδενικά,
υπόστασης σημαντικά,
παρηγοριά εν τέλει;

Θα έπρεπε κανονικά
αν το σκεφτώ ποιητικά,
να κρεμαστώ απ' το τσιγκέλι.

Προτίμησα τα λαϊκά,
αγνής σοφίας γνωμικά:
Ρίξε ένα τσιφτετέλι!

Εάν ντεμί αρσενικά
μικρά, δειλά και φοβικά
πετάνε σάπια βέλη.

Γητ

Αφιερωμένο στον Λατέρνο με την ευχή να σπάσει τα μηχανάκια της ιντερνετικής καταξίωσης!

Ζευγάρια που έγραψαν ιστορία στον φακό της ελληνικής χρυσής εποχής...

Αλέκος Αλεξανδράκης και Τζένη Καρέζη

Un amor fatal! Dmitri Vrubel

Dios, ayudame a sobrevivir este amor fatal de Dmitri Vrubel

Esta obra fue considerada como una expresión de "arte degenerado" por parte de Vladimir Putin.

- Ελα δώ! Πού πας; - Να απολυθώ! - Σκασμός! Δωσ' τις κότες και περίμενε!

Είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω και θα πω και μια κουβέντα παραπάνω.Απ 'τη σούρα μου τη μύτη μου δε βλέπω...Γκλιν γκλαν η λατέρνα!

Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο! τς τς τς τς... γάντι κολλάει ο Σακελλάριος!
Προφήτης ήτανε;
Λατέρνα, φτώχεια στο μυαλό και αφιλότιμος!
Το φινάλε του βίντεο είναι όλα τα λεφτά! Α... ρε Μάνο!
Θα τα πίνετε όλοι εκεί πάνω και θα το γλεντάτε που ότι μας χαρίσατε είναι διαχρονικό και επίκαιρο.
Όσο γελοία ήταν τα κακαντράκια τότε, τόσο και χειρότερα παραμένουν!

Το γκιουλέκα εμένα μη μου παριστάνεις
γιατί όσο αν σ' εκτιμώ και σ' αγαπώ
σα γλεντώ δε θέλω έλεγχο να κάνεις
σ' ότι πιω, σ' ότι χορέψω, σ' ότι πω.

Είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω
και θα πω και μια κουβέντα παραπάνω. (Άτσα! και κατουρηθήκαμε...χαχαχαχαχαχα!)

Απ' τη σούρα μου τη μύτη μου δε βλέπω
μα γλεντάω δίχως να παρεκτραπώ
και γι αυτό ελέγχους δεν σου επιτρέπω
σ' ότι πιω, σ' ότι χορέψω, σ' ότι πω. (δις, να το εμπεδώσει ο γκιουλέκας, μπας και την υποτάξει!)

Είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω
και θα πω και μια κουβέντα παραπάνω.

Πάρ 'το απόφαση πως δεν σου πέφτει ο λόγος
βρε η γυναίκα πρέπει να 'ναι πάντα υπό
και υποτάξου και εξηγήσου αναλόγως
σ' ότι πιω, σ' ότι χορέψω, σ' ότι πω. (σε περιμένει ο κόπανος... μεγάλε!)

Είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω
και θα πω και μια κουβέντα παραπάνω. (για κοίτα τη πως σε θωρεί...)

Ταμάμ ο στίχος!
Είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω... (όπα ρε τρισμέγιστε! Το κλουβί! Το κλουβί!)

Είμαστε very, very...πώς το λέτε εδώ στην Ελλάδα; Χολοσκασμένες!

"Η θεία απ' το Σικάγο"(1957)
Βασιλειάδου, η θεά...

"Η ανηψιά μου κι εγώ, είμαστε πάρα πολύ στενοχωρημένες γι αυτό που συνέβη, κύριε.
Είμαστε very, very...πώς το λέτε εδώ στην Ελλάδα;
Χολοσκασμένες!"

Porsche Cayenne GTS! Για να μαθαίνει ο βλαχομπαρόκ κοπάνης του δικτύου και οι συνεργάτες του! Η ηλιθιότητα είναι αήττητη όταν δεν...

Μετά από αυτό το Porsche 911, το Turbo, πανύβλακα, χωριατοβλαχαδερό πήρε το cayenne! Δε σου 'χω πει ρε ταγάρ να μη μιλάς όταν μιλάνε αυτοί που ξέρουν; Κεφαλοτύρι! Λαδότυρο, ε λαδότυρο!

Δες τώρα ποιό είναι το cayenne γκάβακα! :ΡΡΡΡΡΡΡ

Ααααα... και μιλ μερσί για τη διαφήμιση, ανεβήκανε οι επισκεψιμότητές μου στο Θεό, παλιοκιλίμι!χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Αχ! Ο έρωτας...

- Σάββατο βράδυ τί κάνεις;
- Θ' αυτοκτονήσω.
- Παρασκευή;

Όταν ο άντρας είναι γεννημένος κερατάς, δε θέλει λύπηση. Αφού το τραβάει ο οργανισμός του το κέρατο... τί διαμαρτύρεται;

Όντε θα μάθει ο κερατάς τη γλύκα του κεράτου
μέλι και γάλα γίνεται με τη νοικοκυρά του!

Και εις άλλα με υγεία βρε! :ΡΡΡΡ

Γάτος τρομάρα του! Πιο κουτός κι απ' τα ραδίκια! :))))))

Κάθε φορά που ακούω το υπέροχο άσμα του Γάτου γελάω σαν την πρώτη φορά! Μα τί πετυχημένος στίχος! Και πού δεν κολλάει στη σύγχρονη καθημερινότητα. Διαχρονικός στίχος! Μοναδικός!

Ήταν ένας γάτος μαύρος πονηρός (και καλά)
κάθε που εβράδιαζε ντύνονταν γαμπρός
τα μαλλιά του έκανε λίγο κατσαρά
κι ένα κόκκινο παπιόν φορούσε στην ουρά

Σε κάθε σπίτι πήγαινε όπου έβλεπε καπνό
ζητούσε τα κορίτσια δήθεν για σκοπό
κι αυτές άλλο δε θέλανε φορούσαν νυφικά
κάλιο μ' ένα γάτο παρά με κοιλαρά

Μα όπως είπα στην αρχή ο γάτος πονηρός
βόλευε τα κορίτσια και γίνονταν καπνός
με τόση καρπερότητα αχ να 'χα μια σταλιά (τς τς τς...)
γέμισαν τα ιδρύματα με μπάσταρδα γατιά

Οι άρχοντες φοβήθηκαν μην πάθουνε ζημιά
και την κουτάλα χάσουνε μαζί με τα ζουμιά
ρε θες να κάνουν κίνημα του γάτου οι καρποί
κι ό,τι γλυκά ροκάνιζαν σαν φούσκα να χαθεί

Έτσι αφού σκεφτήκανε βρήκαν το πιο σωστό
το γάτο να τσακώσουνε σαν μούτρο αναρχικό (σιγά τα ωά! μη σπάσουνε...)
βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο
αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό

Αχ καημένε γάτο μου την έχεις πια βαμμένη
του έθνους τα λαγωνικά στην έχουνε στημένη
κι όπως το λέω έγινε το πιάσανε το αλάνι
τους είδε μαύρους νόμισε με φίλους πως θα κάνει(φάτηνε! να μάθεις...)

Τώρα κλαίει κι οδύρεται μαζεύεται κουβάρι
μήπως τους κρύους δικαστές μπορέσει να τουμπάρει
αχ μη καλοί μου άνθρωποι εγώ δεν είμαι γάτος
εγώ είμαι ένας άνθρωπος με αισθήματα γεμάτος (μπουχαχαχα!)

Κοιτάζω το συμφέρον μου διαβάζω εφημερίδα (απ' το νετ)
και στο στρατό υπηρέτησα για τη μαμά πατρίδα (σωστόοοοος)
μα εκείνοι που να ακούσουνε τον στήσανε στον τοίχο
τα μάτια κάπως παίξανε στης τουφεκιάς τον ήχο

Αν μία κόρη έχετε κρατήστε την αθώα
μπορεί ο γάτος να μη 'ρθει μα θα 'ρθουν άλλα ζώα
κι αν είστε κάποιος άρχοντας και παρεξηγηθείτε
στα όργανα μου μια χαρά χωράει να γραφτείτε!

Τραγουδάει ο Βασίλης σε στίχους του Θανάση
Παπακωνσταντίνου!

Easy, tiger! Ααααααα... δε με θέλει σήμερα!

Easy, tiger. This is a 404 page.
You are totally in the wrong place.
Do not pass GO; do not collect $200.
Instead, hit that "back" button on your browser, and get it right next time, eh?

Αυτή τη σαχλαμάρα τη βγάζει σε πολλά μπλογκς της wordpress και δεν καταλαβαίνω γιατί.

Ξέρει κανείς κάτι; Είναι πρόβλημα των ιστολογίων ή δικό μου; Πήγαινα να μπω στη Σίλια στα σχόλια και μου έβγαλε Easy, tiger! :) Δεν πάμε καλά...

Ε ναι. Επιτέλους κατάλαβε ο Κούλογλου τί ύφος εκπομπής χρειάζεται για μια ανταγωνιστική Δημόσια Τηλεόραση! Εύγε Σ. Δερβενιώτη!

Όποιος Ελληναράς έφτιαξε to krasaki tou tsou, είναι πολύ μάγκας και μπράβο του! Απίστευτα έξυπνο!

Ελπίζω μόνο η εξυπνάδα του να συνάδει και με ευαισθησία και να εκμεταλλευτεί σωστά το μυαλουδάκι του! Όχι μόνο στο χαβαλέ! Γιατί γνωρίσαμε πολλούς με χιούμορ και καλή άποψη στο δίκτυο και βγήκανε πολύ νεροκολοκύθες λέμε! :Ρ

Ευχαριστώ τον φίλο Κωνσταντίνο που μου το έστειλε!

– Αν θες να μπεις στο σπιτικό μου, ν’ αποταθείς στο θυρωρό μου. Ο πετεινός πολύ μάγκας λέμε... Μιχαήλ Δ. Στασινόπουλος!

Ο θυρωρός

Ο πετεινός έπιασε φίλο
του διπλανού σπιτιού το σκύλο.

Και παν μαζί πεζοπορία
για κάποια ξένη πολιτεία.

Στο δρόμο πήρε να βραδιάσει
και σ’ ένα δέντρο κάνουν στάση.

Κούρνιασε ο ένας στα κλαριά του
κι ο άλλος πλάγιασε από κάτου.

Σώνεται η νύχτα και χαράζει
κι αρχίζει ο πετεινός να κράζει.

Κι η αλεπού απ’ τη φωλιά της
τρέχει κουνώντας την ουρά της:

– Πουλί μου, πώς σ’ αυτά τα μέρη;
Κατέβα, δώσε μου το χέρι.

Κι ο πετεινός τής δείχνει κάτου,
που ο σκύλος τέντωνε τ’ αυτιά του:

– Αν θες να μπεις στο σπιτικό μου,
ν’ αποταθείς στο θυρωρό μου.

Μιχ. Δ. Στασινόπουλος
(Aρμονία, Eκδόσεις «Kένταυρος», 1956)


Πηγή: Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού

Ο υπέροχος Μεσσήνιος ποιητής Μιχαήλ Δ. Στασινόπουλος, με τα ποιήματά της Αρμονίας!
Ν' αποταθείς στο θυρωρό μου! Μα παίζεται η φράση αυτή; Δεν είναι αριστούργημα; Και μόνο να σκέφτεσαι τον μάγκα πετεινό να τη βγαίνει στην αλεπού έτσι κυριλάτα, φτάνει! Κι η αλώπηξ έμεινε μαλκς! Εμ, πού πήγαινες κερά μου, πούουου;

Στο τέλος έτσι πάντοτε τα σκάτωνα Μου το ’λεγε κι η θεια μου η Κοντύλω Θα είσαι πάντα με τους αποκάτωνα Που σ’ έκανε ο Θεός φευγάτο κι ερωτύλο!

ΣΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟ Δ. ΚΕΝΤΡΩΤΗ
ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΝΤΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΥΛΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

Τα όνειρα του βίου μου περάτωνα
Και έθετα τις βάσεις και τον στύλο
Και ξάφνου ανακάλυψα τον Πλάτωνα
Και μέθυσα διαβάζοντας Κρατύλο

Στο τέλος έτσι πάντοτε τα σκάτωνα
Μου το ’λεγε κι η θεια μου η Κοντύλω
Θα είσαι πάντα με τους αποκάτωνα
Που σ’ έκανε ο Θεός φευγάτο κι ερωτύλο

Κι εγώ τις λέξεις και τις φράσεις μου αιμάτωνα
Και έρρεαν φωνήεντα και τόνοι
- Αγαπητέ μου Πλάτωνα
- Αγαπητέ Αντώνη;
Τον νου μου και τη σκέψη αναστάτωνα
Καιρός είπες να πέσουνε οι τόνοι

Κι όπως την ένταση του βίου μου ελάττωνα
Και έλεγα να πέσω στη ραστώνη
Φάτονα ρε, σ’ ακούω, φάτονα
Που θέλει να κουνήσει και σεντόνι
Τον βάζελο. Άλα τις Πλάτωνα!
Και γαύρος και μόρτης και γατόνι;

Κι όσο περνούσε ο καιρός και όλο πάτωνα
Στο διάολο είπα όλα να τα στείλω
Να μην ξαναδιαβάσω Πλάτωνα
Να μην ακούσω πάλι για Κρατύλο
Γιατί θα είμαι πάντα με τους αποκάτωνα
Άτιμη ζωή παλιοξεφτίλω
(Δεν άκουγα τη θεια μου την Κοντύλω;)

Αχ… αν είχαν πέραση οι ρίμες, τα σονέτα
Θ’ αγόραζα μια μέρα μαιζονέτα

Αντώνης Παπαϊωάννου
Εκατόν δύο ματς
Εκδόσεις: τυπωθήτω, λάλον ύδωρ

Θωμά είσαι σπίτι; Γιατί σε παίρνω και μιλάει...Κλείστο ρε συ, να σου πω χρόνια πολλά! Παίρνω από Χαβάη...

Χρόνια πολλά Θωμάκο!
Δική σου για πάντα!
Αλώπηξ από Hawaii...

Καλό μήνα πατριώτες! Καλή Πρωτομαγιά!

Τ' αηδόνι

Κάποιο βραδάκι του Μαγιού,
μες στη χρονιά κρυμμένο
το πιο μονάχο της χρονιάς,
κι ίσως το πιο θλιμμένο,

την ώρα που ετοιμάζονταν
να κοιμηθούν οι κλώνοι,
δίχως αιτία, ξαφνικά,
τρελάθηκε τ' αηδόνι!

Πολλές φορές, αναγερτοί
στον πλάτανο αποκάτου
ακούγαμε τις τρίλιες του
και τα πιπίσματά του

συχνά πάλι, γυρίζοντας
τις ώρες που βραδιάζει,
τ' ακούσαμε, τις πιο γλυκές
στροφές του ν' αραδιάζει:

μα σαν εκείνη τη βραδιά,
σ' εκείνο το πλατάνι,
τέτοιο τραγούδι ξώφρενο
ποτέ δεν είχε κάνει...

Κι όπως τραβούσα πάρωρα,
στη μοναξιά του δρόμου,
αναπολώντας μυστικά
δεν ξέρω ποιον καημό μου,

πουλάκι του μεσονυχτιού,
πουλάκι της ερήμου,
ήρθ' η φωνή σου, σύχαρα,
και πήρε την ψυχή μου...

Κι ήταν η νύχτα διάφανη,
κι έλαμπε αγάλια η πούλια
είχαν σωπάσει, από νωρίς,
τ' άλλα τα νυχτοπούλια,

και μεσ' απ' τα άστρα τα νωθρά,
που φέγγαν σα βελούδα,
όλ' η νυχτιά, παθητικά,
σου φώναζε: Τραγούδα!

Κι ήμουν κι εγώ και σ' άκουγα,
χωρίς να σε χορταίνω,
το βράδυ που τρελάθηκες,
πουλάκι αγαπημένο.

Ναπολέων Λαπαθιώτης
Τα Ποιήματα

Μακρινά ξαδέρφια! Σφύριξε χαρούμενα μπορείς! Δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής...

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς!
Δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής...
φι φού, φι φού, φου φού, φου φού, φου φού!

Α ρε Σπύρο ατελείωτε με την παρέα σου! Α. Καφετζόπουλος, Θ. Αθερίδης, Σ. Παπαδόπουλος, Γ. Ψαριανός, Θ. Κοτονιάς!!! Ελληνάααααρες!!! Μου!!!

Ξημέρωσε ξανά κι η μέρα που περνά
ανάποδη σου βγαίνει και πονά
πάντα χαμογέλαγες και τώρα καταριέσαι
σμίξε τα χειλάκια μη βαριέσαι.

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

Μια φάρσα είναι η ζωή πολύ καλά στημένη
κι ο θάνατος γελά και περιμένει
ότι βαραίνει πέτα το πλάι στη σκηνή υποκλίσου
χαμογέλασε στο θεατή σου

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής

Με τις γυναίκες ήσουνα πάντα ο σούπερ Γκούφι
και τώρα σε φωνάζουνε μαγκούφη
κι αν όλες σε αφήσουνε σε κυνηγάει μια
η αιώνια η γκαντεμιά

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

Κι αν σε κλείσει η τράπεζα μες στη φυλακή
κάθε μέρα θα ‘ναι Κυριακή
μη σε νοιάζει όλα θα είναι πληρωμένα
αχ να με μαζεύανε και μένα

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

Όλα στη ζωή σου είναι δανεικά
χαμογέλα φέρσου ευγενικά
μην το γρουσουζεύεις σκέψου θετικά
όλα στη ζωή είναι σκατά.

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

Κι όταν η παράσταση κλείσει τελικά
όλα μοιάζουν με βεγγαλικά
η ζωή κι ο θάνατος είναι θεατρίνοι
και γελούν από το καμαρίνι

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

Παίσχος! Το Πάσχα ενός Καλόγερου...

Είμαι διακοπές γράφει η ταμπελίτσα! Κι οι καλόγεροι έχουν ψυχή...

Παίσχος

Μου μοιάζει μεγαλύτερη η μεγάλη εβδομάδα
φέτος τη νιώθω πιο βαριά στο χέρι τη λαμπάδα
μέσα της κρύβει απέχθεια, ευθύνες μα κι ελπίδες
η φλόγα σε βοηθάει να δεις όσα ποτέ δεν είδες
να νιώσεις πάλι πιο μικρός μπροστά στο μεγαλείο
μα όχι για τους λόγους που σού 'παν στο σχολείο
είναι που σε πλακώνει ντροπή γι αυτά που βλέπεις
τριάκοντα αργύρια μιας πιο μοντέρνας τσέπης
Ιούδες να διδάσκουνε αξίες και αρχές
κάτω απ' τα ράσα κρύβονται διμούτσουνες οχιές
τη θέση της κατάνυξης παίρνει η δυσφορία
ανάσταση θα κάνουμε και φέτος με απορία
αν ήταν θέλημα θεού αυτή η δοξασία
ή αν επιτήδειοι κήρυκες μας ραίνουν με αφασία
Χριστός ανέστη διπλανέ, μα σένα τί σε νοιάζει;
σε μηχανή εκμετάλλευσης κατάντησες γρανάζι
εγώ το Πάσχα σπίτι μου φέτος θα το περάσω
και θα σταυρώνω νοητά της απληστίας το ράσο
μέσα μου έχω το θεό, μέσα μου και το φως
κι ανάμεσα σε ίσους, είμαι ίσα σοφός
λαμπάδα που δε λιώνει μέχρι τον άλλο χρόνο
έδεσα στο χέρι μου και έλυσα τον φθόνο.

Καλόγερος

Θέλω να προσευχηθώ με την ίδια δύναμη που θέλω να βλαστημήσω...

Σήμερα, αυτή την αποφράδα μέρα, δεν είχα διάθεση ούτε να πω, ούτε να γράψω, ούτε να σχολιάσω το παραμικρό. Δεν θέλω καν να θυμάμαι. Παρ' όλα αυτά έκανα γύρα στα ιστολόγια των φίλων και διάβασα τα πολύ ενδιαφέροντα που γράφτηκαν από πολλούς. Θέλω μόνο να γράψω λίγους στίχους σαν φόρο τιμής, σε όλους εκείνους που πάλεψαν ενάντια στους παράφρονες. Και ποιός μπορεί να τα πει καλύτερα από τον ίδιο τον Αλέξανδρο τον Παναγούλη;

Αντιγράφω από τη σελίδα του Θανάση Τριαρίδη, από ένα εξαιρετικό αφιέρωμά του στον Αλέκο Παναγούλη.


«...στην περίπτωση του Παναγούλη είναι δύσκολο να διαλέξεις τι είναι ποίημα και τι δεν είναι. Ας πούμε, δεν είναι λίγοι αυτοί που λογαριάζουν για καλύτερο ποίημα την απολογία του στο Έκτακτο Στρατοδικείο, στις 8 Νοεμβρίου του 1968. Οι τελευταίες φράσεις ετούτης της απολογίας ανήκουν ήδη στη σφαίρα του θρύλου - είναι η η πιο χαρακτηριστική δημόσια δήλωση του Παναγούλη που έδειξε σε όλους πως ήταν για να πάει τα πράγματα μέχρι το τέλος:



(...) Γνωρίζω ποιες είναι οι ποινές που προβλέπονται από τον νόμο, και γνωρίζω και ότι αυτές οι ποινές που προβλέπονται από τον νόμο θα επιβληθούν, αλλά δεν υποχωρώ, διότι, κύριοι δικαστές, γνωρίζω ότι το ωραιότερο κύκνειο άσμα ενός πραγματικού αγωνιστή είναι ο επιθανάτιος ρόγχος του μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα μιας τυραννίας και αυτή τη θέση την αποδέχομαι.



Άλλοι πάλι, περισσότερο θεωρητικοί, πιστεύουν πως το καλύτερό του ποίημα είναι αυτό:



ΘΕΛΩ

Θέλω να προσευχηθώ
με την ίδια δύναμη που θέλω να βλαστημήσω

Θέλω να τιμωρήσω
με την ίδια δύναμη που θέλω να συγχωρήσω

Θέλω να προσφέρω
με την ίδια δύναμη πού ’θελα στο ξεκινήμα

Θέλω να νικήσω
αφού δεν μπορώ να νικηθώ »

Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ δεν μπορώ να πω ποιό είναι το καλύτερο ποίημα του Παναγούλη. Ίσως επειδή τα γράμματα του ονόματός του είναι το καλύτερο ποίημα των τελευταίων χρόνων.

Αλέξανδρος Παναγούλης

Τί μαγικά κόλπα να κάνω για να μ' ερωτευθεί ένας άνδρας; ρώτησε το Google!!! Και μετά ξεματιάστηκε πάλι στο Google!!!

Όπως χάζευα στο κάτω μέρος της σελίδας στο μπλογκ μου στο Live Traffic Feed, από περιέργεια πάτησα πάνω στο google.gr για να δω τί έψαχνε ο Λαρισαίος χρήστης και έπεσε πάνω στο ποστ μου με θέμα: «γητευτρια: Μπορεί στον Βαλεντίνο να μην πιστεύουμε, πιστεύουμε όμως στον Έρωτα... είτε ως Υάκινθος, είτε ως γιος της Αφροδίτης, τον τιμάμε δεόντως καθημερινά..;)»
Και έμεινα εμβρόντητη όταν είδα ότι έψαχνε: «Τί μαγικά κόλπα να κάνω για να μ' ερωτευθεί ένας άνδρας;»
Και πέρα από το χαμόγελο που ήταν η πρώτη μου αντίδραση, η δεύτερη ήταν θλίψη και αληθινή ανησυχία. Φτάσανε δηλαδή οι άνθρωποι σήμερα να ρωτάνε το google τί μαγικά κόλπα να κάνουν για να τους ερωτευθούν; Από τη μια γελάς γιατί σκέφτεσαι ότι το google, έφαγε το ψωμί της γιαγιάς της ξεματιάστρας, τώρα θα φάει και το ψωμί της καφετζούς και της χαρτορίχτρας. Από την άλλη είναι να κλαις που σήμερα υπάρχουν ακόμα νέοι άνθρωποι που επενδύουν όνειρα και σχέδια στα μάγια για να κερδίσουν τον έρωτα! Θα μου πει κάποιος τώρα, μα πάντα έτσι γινόταν με τις καφετζούδες και τα σχετικά αθλήματα. Ναι, αλλά ήταν πριν 40 χρόνια στις ελληνικές ταινίες! Συμβαίνει ακόμα σήμερα; Τόση απόγνωση ακόμα; Στα μάγια; Σήμερα; Έλεος... Εν τω μεταξύ γράφει «άνδρας» και όχι «άντρας», κάτι που παραπέμπει αλλού. Ποιός λέει τον άντρα, άνδρα σήμερα; Καλά μιλάμε από τη μια κλαίω απ' τα γέλια, από την άλλη μου βγαίνει ξινό από θλίψη...
Κι όπως θα έλεγε και το ποιητή: - Στη μάνα σου τό 'πες;

Besame! Besame mucho! Του δώσανε και κατάλαβε... Τα φιλιά του Robert Doisneau όμως, άλλη χάρη! Άλλη γεύση! Εντελώς όμως...

Cientos de personas se reúnen en Madrid en una demostración pública de besos

Εκατοντάδες άτομα πλακώνονται στα φιλιά μπροστά στο φακό, στην πλατεία του Φεγγαριού στη Μαδρίτη! Φιλιά τρελά, ένας ανθρώπινος αχταρμάς, ζεύγη έτσι, ζεύγη αλλιώς, με το που σκάει το σύνθημα «Besos!» του δίνουνε και καταλαβαίνει! Δείτε το βίντεο και πείτε μου, αν είναι αισθησιακό το θέαμα ή μια βλακεία και μισή!

Πόση διαφορά όμως από τα φιλιά τα κλασικά... Έναν έρωτα είχαμε, σαν τα μούτρα τους τον κάνανε! Να βράσω την απελευθέρωσή τους μέσα. Εγώ συντηρητικοποιήθηκα ή αυτοί τα φτήνεψαν όλα;

Το πουλάκι του ποιητή

Το πουλάκι του Ποιητή*

Κάποτες είχαν φέρει ένα πουλάκι
στον Ποιητή -μικρούλι, τόσο δα-
για να τον διασκεδάζουνε λιγάκι
τ’ αστεία του κελαηδητά.

Δεν ήταν καρδερίνα, μήτε φλώρος,
-ένα φτωχούλι ασήμαντο πουλί-
μα ήταν μεγάλος της ζωής του ο ρόλος
να συντροφεύει τέτοιον ποιητή!

Με κείνα τα λιγνά του ποδαράκια
τον ακολούθαε πάντα πηδηχτό,
το τάιζε σουσάμι και σποράκια,
το πότιζε απ’ τη φούχτα του νερό.

Κι ο Ποιητής τ’ αγάπησε. Χαιρόταν
σαν το ’βρισκε σιμά του την αυγή,
στην κεφαλή του απάνω θρονιαζόταν
κι αρχίναε πια γλυκά να κελαηδεί.

Έλεγε στους δικούς του: “Το άπαντό μου
είναι για μένα τούτη εδώ η μπουκιά,
όντας δεν του γουστάρει το γραφτό μου,
μού το τελειώνει μια του κουτσουλιά”.

Ωστόσο αυτόν το φίλο του, ένα βράδυ
που δούλευε το στίχο μες στο νου,
παραπατώντας μέσα στο σκοτάδι,
τον πάτησε στη ρίζα του φτερού.

Και το πουλάκι πέθανε, κι εκείνος
πιο γερασμένος τώρα, πιο βαρύς.
κάποτε ακούγονταν σα θρήνος,
μα δεν τον ρώτησε γι’ αυτό κανείς.

Μονάχα λίγην ώρα πριν πεθάνει,
άρχισε αγάλια να παραμιλεί.
“Για κειό που αθέλητά μου σου ’χω κάνει,
συχώρνα με, καλούλι μου πουλί”.

Μυρτιώτισσα

* Μια ευγενικά γερόντισσα, η κυρία Λαμπίρη, εγγόνα του
Λασκαράτου, μου διηγήθηκε αυτή την ιστορία με το πουλάκι
που τόσο τ’ αγάπησεν ο Ποιητής.

Από την εξαιρετική ιστοσελίδα Αφιέρωμα στη Μυρτιώτισσα του Λάκη Φουρουκλά

Οι μισοί Κνίτες παραγγείλανε κρασά, και οι άλλοι μισοί τσίπρα ...

Ακούστηκε ότι στη Λάρισα διαγράφτηκαν τα μισά μέλη της τοπικής οργάνωσης του ΚΚΕ.
Είχαν διοργανώσει γλέντι σε μια ταβέρνα, και οι μισοί παραγγείλανε κρασά, και οι άλλοι μισοί τσίπρα ...

Α ρε Ιταλιάνοι! Μα τόσο πολύ ούνα φάτσα ούνα ράτσα στο χιούμορ;

Ο ένας γράφει: Πεινάω. Ο άλλος γράφει: Είμαι άνεργος. Ο τρίτος γράφει: Θέλω να γυρίσω στην Αλβανία!


Πάρτε μια καρέκλα παρακαλώ και καθίστε!


Έχει μπλοκάρει και το κομπιούτερ και τα κάνουμε όλα στο χέρι...


Δεν καταλαβαίνω! Δεν προσλαμβάνομαι γιατί είχα γραφείο στους Δίδυμους Πύργους, γιατί ο παππούς μου χάθηκε στον Τιτανικό και γιατί ο πατέρας μου σχεδίασε το Φράγμα του Vajont;

Το μαγικό Vajont εδώ...

Πάσχα σήμερα καθολικό! Ή μήπως Χριστούγεννα; BUONA PASQUA O BUON NATALE?

BUONA PASQUA O BUON NATALE?
Ecco come si presenta il mio balcone stamattina, 23 Marzo, ore 8.


Σήμερα το πρωί στις 8 τραβήχτηκαν οι φωτό αυτές από φίλο μου Ελβετό... Και αναρωτιέται, και δικαίως, ο άνθρωπος. Καλό Πάσχα ή Καλά Χριστούγεννα;

Πάντα έχω φόβο με τον πρόωρο ερχομό της Άνοιξης. Ότι θα ρημάξουν μετά οι βροχές και το χιόνι, την ανθοφορία. Ελπίζω να μην κάνει άλλη ζημιά...

Νo es lo mismo estar jodido que estar jodiendo...

No es lo mismo estar dormido que estar durmiendo, porque no es lo mismo estar jodido que estar jodiendo.

Δεν είναι το ίδιο είμαι κοιμισμένος ή κοιμάμαι. γιατί δεν είναι το ίδιο είμαι γαμημένος ή γαμιέμαι.

Camilo José Cela
1916-2002. Escritor español.

Premio Nobel de literatura

Το χάδι στο κορμί, το χάδι στην ψυχή κάποτε νόμιζα πως είναι δεδομένα και άνθρωποι αχάιδευτοι με ράγισαν και μένα...ε ναι, και η Bellucci χάδια θέλει!

Kανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα!!!

Κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα
ο ήλιος μόνο, ο ήλιος ο ζεστός
σε χρόνια παιδικά και ξεχασμένα
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.

Το χάδι στο κορμί, το χάδι στην ψυχή
κάποτε νόμιζα πως είναι δεδομένα
και άνθρωποι αχάιδευτοι με ράγισαν και μένα
ο κόσμος είναι, αγάπη μου, σκληρός
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.

Αν χάιδευαν κι οι άλλοι σαν εσένα
θα ήτανε παράδεισος η γη
και όλα τα παιδιά ευτυχισμένα
κι οι γέροι όλοι χαμογελαστοί.
Αν χάιδευαν κι οι άλλοι σαν εσένα
θα ήτανε μουσεία οι φυλακές
κι οι πόλεμοι στα εικονογραφημένα
εφιάλτες από άλλες εποχές.

Κανένας όμως, μάτια μου θλιμμένα
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.

Το χάδι στο κορμί, το χάδι στην ψυχή
κάποτε νόμιζα πως είναι δεδομένα
και άνθρωποι αχάιδευτοι με ράγισαν και μένα
κανένας σε ολόκληρη τη γη
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.


Η υπέροχη Μαριανίνα Κριεζή γράφει στίχους πάντα τόσο θηλυκούς και τόσο τρυφερούς, σχεδόν εφηβικούς. Το συγκεκριμένο τραγούδι είχε κυκλοφορήσει πολύ πριν να κυκλοφορήσει στην Ελλάδα η Συναισθηματική Νοημοσύνη(Emotional Intelligence)του Daniel Goldeman! Αν διαβάσετε με προσοχή τον στίχο θα καταλάβετε πόσο όμορφα η Μαριανίνα μέσα σε λίγες γραμμές, λέει αυτά που λέει μια ολόκληρη θεωρεία.
Η θαυμάσια μουσική είναι του Μιχάλη Καπούλα και φυσικά δεν τραγουδά, ερμηνεύει, η Θεά Ελένη Δήμου! Κλασική περίπτωση εκπληκτικής φωνής και ερμηνείας, αντιστάρ όμως ή καλύτερα εκτός συστήματος, με μοναδική συνέπεια καλλιτέχνις, που όμως δεν την χορταίνουμε. Θέλουμε πιο πολύ...

Η πιο χρήσιμη μεταπολεμική ανακάλυψη που κρατά ζεστό τον καφέ σου, σου ψήνει κάστανα και γράφεις και τη ΔΕΗ όπου δει και όπου της αρμόζει!

O καφές μου με το ζεσταντήρι!!! Ζεσταντήρι είναι το πιο χρήσιμο εργαλείο που ανακαλύφθηκε μεταπολεμικά! Κυκλοφορεί ασύδωτο στο ΙΚΕΑ, κοστίζει ελάχιστα σε σχέση με τη χρησιμότητά του, περίπου 7 ευρώ και λειτουργεί με ρεσό. Συνεπώς έχεις γραμμένη και τη ΔΕΗ εκεί που της αρμόζει! Σου κρατάει ζεστό τον καφέ ή το όποιο άλλο ρόφημα, την πίτσα σου, τα σουβλάκια σου, το χρησιμοποιείς στο τραπέζι να κρατάει ζεστή την πιατέλα με το σερβιρισμένο φαγητό όση ώρα το χρειάζεσαι, ψήνει κάστανα, παίρνει την υγρασία από τα φυστίκια που ξέχασες το βράδυ και παπαριάσανε, αν ζεις κοντά σε θάλασσα ή σε λίμνη και τρως την υγρασία με τα κιλά... Ψήνει ρέγγα, τηγανίζει αυγά και λουκάνικα... ότι τέλος πάντων χρειάζεται ένας μπλόγκερ, ένας φορουμίστας, ένας ιντερνετόβιος, ένας πληροφορηκάριος και γενικά μία αλώπηξ! ;)

"...Αλώπηξ λιμμώτουσα, ως εθεάσατο από τινός αναδενδράδος βότρυας κρεμαμένους, ηβουλήθη αυτών περιγενέσθαι και ουκ ηδύνατο. Απαλλαττομένη δε προς εαυτήν είπεν «Όμφακές εισιν». Ούτω και των ανθρώπων ένιοι εφικέσθαι μη δυνάμενοι διό ασθένειαν τους καιρούς αιτιώνται."