Κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα
ο ήλιος μόνο, ο ήλιος ο ζεστός
σε χρόνια παιδικά και ξεχασμένα
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.
Το χάδι στο κορμί, το χάδι στην ψυχή
κάποτε νόμιζα πως είναι δεδομένα
και άνθρωποι αχάιδευτοι με ράγισαν και μένα
ο κόσμος είναι, αγάπη μου, σκληρός
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.
Αν χάιδευαν κι οι άλλοι σαν εσένα
θα ήτανε παράδεισος η γη
και όλα τα παιδιά ευτυχισμένα
κι οι γέροι όλοι χαμογελαστοί.
Αν χάιδευαν κι οι άλλοι σαν εσένα
θα ήτανε μουσεία οι φυλακές
κι οι πόλεμοι στα εικονογραφημένα
εφιάλτες από άλλες εποχές.
Κανένας όμως, μάτια μου θλιμμένα
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.
Το χάδι στο κορμί, το χάδι στην ψυχή
κάποτε νόμιζα πως είναι δεδομένα
και άνθρωποι αχάιδευτοι με ράγισαν και μένα
κανένας σε ολόκληρη τη γη
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.
Η υπέροχη Μαριανίνα Κριεζή γράφει στίχους πάντα τόσο θηλυκούς και τόσο τρυφερούς, σχεδόν εφηβικούς. Το συγκεκριμένο τραγούδι είχε κυκλοφορήσει πολύ πριν να κυκλοφορήσει στην Ελλάδα η Συναισθηματική Νοημοσύνη(Emotional Intelligence)του Daniel Goldeman! Αν διαβάσετε με προσοχή τον στίχο θα καταλάβετε πόσο όμορφα η Μαριανίνα μέσα σε λίγες γραμμές, λέει αυτά που λέει μια ολόκληρη θεωρεία.
Η θαυμάσια μουσική είναι του Μιχάλη Καπούλα και φυσικά δεν τραγουδά, ερμηνεύει, η Θεά Ελένη Δήμου! Κλασική περίπτωση εκπληκτικής φωνής και ερμηνείας, αντιστάρ όμως ή καλύτερα εκτός συστήματος, με μοναδική συνέπεια καλλιτέχνις, που όμως δεν την χορταίνουμε. Θέλουμε πιο πολύ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου