Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

Μέσα στο τζάκετ μου σκυφτός γραμμή Βικτώρια Πειραιά καθώς στριγγλίζουν οι γραμμές κάτι μου καίει τα σωθικά...




Φανή

Μέσα στο τζάκετ μου σκυφτός
γραμμή Βικτώρια Πειραιά
καθώς στριγγλίζουν οι γραμμές
κάτι μου καίει τα σωθικά

Οι φίλοι μου μού το 'χαν πει
ξέχνα ρε Μπίλι τη Φανή
όσο και να το θέλεις πια
δεν πρόκειται να ξαναρθεί

Φριχτές οι φάτσες γύρω μου
και με κοιτούν ειρωνικά
όπως με κοίταζε κι αυτή
πριν από μερικά λεπτά

Οι φίλοι μου μου το 'χαν πει
ξέχνα ρε Μπίλι τη Φανή
όσο και να το θέλεις πια
δεν πρόκειται να ξαναρθεί

Στο σπίτι ο δρόμος σκοτεινός
παραπατάω στα σκαλιά
μες στο δωμάτιο μοναχός
κι ο Ντίλαν να μου τραγουδά

Οι φίλοι μου μου το 'χαν πει
ξέχνα ρε Μπίλι τη Φανή
όσο και να το θέλεις πια
δεν πρόκειται να ξαναρθεί

2 σχόλια:

The Hawk είπε...

Η αλήθεια είναι ότι εγώ και συ τρώμε μερικές φορές τις ίδιες flashιές
(όσον αφορά τη Μουσική τουλάχιστον).

Άψογη η "φλογερή" φωτό, που δείχνει τη Φανή(;) να έχει ξεφύγει τελείως,
ενώ από κάτω ο Καζούλης να ενσαρκώνει
τον (κακομοίρη τον) Μπίλι
προσπαθώντας να καταπιεί τον γ@μημένο
κόμπο της εγκατάλειψης ψιθυρίζοντας
το άσμα.

μαριάννα είπε...

The Hawk

Πως με πιάνεις, πως με πιάνεις...
Ούτε αλεπουδόπουλο να ήσουνα! ;)