Παρασκευή 1 Μαΐου 2009

Πρώτη Μαΐου, όπως και τώρα κι εγώ φιλούσα τα μακριά σου τα μαλλιά... Πρώτη Μαΐου μαύρα τα ξένα κλείσε το τζάμι μην κρυώσει το παιδί...



Πρώτη Μαΐου κι απ' τη Βαστίλη
ξεκινάνε οι καρδιές των φοιτητών
χίλιες σημαίες κόκκινες μαύρες
Ο Φρεντερίκο η Κατρίν και η Σιμόν

Μέσα στους δρόμους μέσα στο πλήθος
τρέχω στους δρόμους ψάχνω στο πλήθος
πού 'ν' το κορίτσι, το κορίτσι που αγαπώ

Πες μου Μαρία μήπως θυμάσαι
κείνο το βράδυ που σε πήρα αγκαλιά
Πρώτη Μαΐου, όπως και τώρα
κι εγώ φιλούσα τα μακριά σου τα μαλλιά

Μέσα στους δρόμους μέσα στο πλήθος
τρέχω στους δρόμους ψάχνω στο πλήθος
πού 'ν' το κορίτσι, το κορίτσι που αγαπώ

Πρώτη Μαΐου μαύρα τα ξένα
κλείσε το τζάμι μην κρυώσει το παιδί

Μάνος Λοΐζος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου

2 σχόλια:

The Hawk είπε...

"Μαύρα τα ξένα..."

Εδώ θέλει προσοχή: "τα ξένα", δεν είναι αυτό που φαίνεται...

Πολλοί την πάτησαν.

μαριάννα είπε...

The Hawk

Όντως. Μια χαρά υπέροχα είναι τα ξένα. Αλλά είναι ξένα. Αυτό εννοεί. Ότι πονάει η απουσία, ανεξαρτήτως συνθηκών. ;)