Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

Αλλάζω απλά ταυτότητα Μπορώ και προσαρμόζομαι Κι από άνθρωπος σου σταθερός Όσο περνάει ο καιρός Θα γίνομαι εκκρεμότητα...


Φωτό: Hürriyet



Εκκρεμότητα

Μη μου αγχώνεσαι
Δεν το κουνάω απ’ τη θέση μου
Αλλάζω απλά ταυτότητα
Μπορώ και προσαρμόζομαι
Κι από άνθρωπος σου σταθερός
Όσο περνάει ο καιρός
Θα γίνομαι εκκρεμότητα

Μη μου αγχώνεσαι
Απλά επιβιβάζομαι
Κι εγώ στη μονιμότητα
Μπορώ και συμβιβάζομαι
Και βλέπω τώρα την ουσία
Στις σχέσεις μόνο η απουσία
κρατά μια σταθερότητα

Ο άνθρωπος σου ο σταθερός
Όσο περνάει ο καιρός
θα γίνεται εκκρεμότητα.

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

Μέσα στο τζάκετ μου σκυφτός γραμμή Βικτώρια Πειραιά καθώς στριγγλίζουν οι γραμμές κάτι μου καίει τα σωθικά...




Φανή

Μέσα στο τζάκετ μου σκυφτός
γραμμή Βικτώρια Πειραιά
καθώς στριγγλίζουν οι γραμμές
κάτι μου καίει τα σωθικά

Οι φίλοι μου μού το 'χαν πει
ξέχνα ρε Μπίλι τη Φανή
όσο και να το θέλεις πια
δεν πρόκειται να ξαναρθεί

Φριχτές οι φάτσες γύρω μου
και με κοιτούν ειρωνικά
όπως με κοίταζε κι αυτή
πριν από μερικά λεπτά

Οι φίλοι μου μου το 'χαν πει
ξέχνα ρε Μπίλι τη Φανή
όσο και να το θέλεις πια
δεν πρόκειται να ξαναρθεί

Στο σπίτι ο δρόμος σκοτεινός
παραπατάω στα σκαλιά
μες στο δωμάτιο μοναχός
κι ο Ντίλαν να μου τραγουδά

Οι φίλοι μου μου το 'χαν πει
ξέχνα ρε Μπίλι τη Φανή
όσο και να το θέλεις πια
δεν πρόκειται να ξαναρθεί

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

Εσύ απ' όπου κι αν τηλεφωνούσες, δε σταματούσες να μου λες πως μ' αγαπάς, μα τελευταία σου 'χει γίνει χούι ότι σ' ακούει ο περιπτεράς.



Από πού τηλεφωνάς;
(Η τεχνολογία άλλαξε, λόγω κινητών τώρα πια. Αλλάαααα... Τα χούγια, χούγια!) :))))))

Από πού τηλεφωνάς
και ακούγεται έτσι η φωνή σου,
από πού τηλεφωνάς
και ποιες άλλες είν' εκεί μαζί σου,
από πού τηλεφωνάς
κι αποφεύγεις να με πεις μωρό σου,
από πού τηλεφωνάς,
το μισώ το ύφος το ψυχρό σου.

Εσύ απ' όπου κι αν τηλεφωνούσες
δε σταματούσες να μου λες πως μ' αγαπάς
μα τελευταία σου 'χει γίνει χούι
ότι σ' ακούει ο περιπτεράς.

Από πού τηλεφωνάς
από ποιο τηλέφωνο χαμένο,
από πού τηλεφωνάς
κι απ' τις τέσσερις σε περιμένω,
από πού τηλεφωνάς
κι ανυπομονείς να μου το κλείσεις,
από πού τηλεφωνάς
σαν ν' ακούω θόρυβο μιας βρύσης.

Εσύ απ' όπου κι αν τηλεφωνούσες
δε σταματούσες να μου λες πως μ' αγαπάς
μα τελευταία σου 'χει γίνει χούι
ότι σ' ακούει ο περιπτεράς.
Από πού τηλεφωνάς;