Μακρινά ξαδέρφια! Σφύριξε χαρούμενα μπορείς! Δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής...

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς!
Δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής...
φι φού, φι φού, φου φού, φου φού, φου φού!

Α ρε Σπύρο ατελείωτε με την παρέα σου! Α. Καφετζόπουλος, Θ. Αθερίδης, Σ. Παπαδόπουλος, Γ. Ψαριανός, Θ. Κοτονιάς!!! Ελληνάααααρες!!! Μου!!!

Ξημέρωσε ξανά κι η μέρα που περνά
ανάποδη σου βγαίνει και πονά
πάντα χαμογέλαγες και τώρα καταριέσαι
σμίξε τα χειλάκια μη βαριέσαι.

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

Μια φάρσα είναι η ζωή πολύ καλά στημένη
κι ο θάνατος γελά και περιμένει
ότι βαραίνει πέτα το πλάι στη σκηνή υποκλίσου
χαμογέλασε στο θεατή σου

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής

Με τις γυναίκες ήσουνα πάντα ο σούπερ Γκούφι
και τώρα σε φωνάζουνε μαγκούφη
κι αν όλες σε αφήσουνε σε κυνηγάει μια
η αιώνια η γκαντεμιά

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

Κι αν σε κλείσει η τράπεζα μες στη φυλακή
κάθε μέρα θα ‘ναι Κυριακή
μη σε νοιάζει όλα θα είναι πληρωμένα
αχ να με μαζεύανε και μένα

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

Όλα στη ζωή σου είναι δανεικά
χαμογέλα φέρσου ευγενικά
μην το γρουσουζεύεις σκέψου θετικά
όλα στη ζωή είναι σκατά.

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

Κι όταν η παράσταση κλείσει τελικά
όλα μοιάζουν με βεγγαλικά
η ζωή κι ο θάνατος είναι θεατρίνοι
και γελούν από το καμαρίνι

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

Παίσχος! Το Πάσχα ενός Καλόγερου...

Είμαι διακοπές γράφει η ταμπελίτσα! Κι οι καλόγεροι έχουν ψυχή...

Παίσχος

Μου μοιάζει μεγαλύτερη η μεγάλη εβδομάδα
φέτος τη νιώθω πιο βαριά στο χέρι τη λαμπάδα
μέσα της κρύβει απέχθεια, ευθύνες μα κι ελπίδες
η φλόγα σε βοηθάει να δεις όσα ποτέ δεν είδες
να νιώσεις πάλι πιο μικρός μπροστά στο μεγαλείο
μα όχι για τους λόγους που σού 'παν στο σχολείο
είναι που σε πλακώνει ντροπή γι αυτά που βλέπεις
τριάκοντα αργύρια μιας πιο μοντέρνας τσέπης
Ιούδες να διδάσκουνε αξίες και αρχές
κάτω απ' τα ράσα κρύβονται διμούτσουνες οχιές
τη θέση της κατάνυξης παίρνει η δυσφορία
ανάσταση θα κάνουμε και φέτος με απορία
αν ήταν θέλημα θεού αυτή η δοξασία
ή αν επιτήδειοι κήρυκες μας ραίνουν με αφασία
Χριστός ανέστη διπλανέ, μα σένα τί σε νοιάζει;
σε μηχανή εκμετάλλευσης κατάντησες γρανάζι
εγώ το Πάσχα σπίτι μου φέτος θα το περάσω
και θα σταυρώνω νοητά της απληστίας το ράσο
μέσα μου έχω το θεό, μέσα μου και το φως
κι ανάμεσα σε ίσους, είμαι ίσα σοφός
λαμπάδα που δε λιώνει μέχρι τον άλλο χρόνο
έδεσα στο χέρι μου και έλυσα τον φθόνο.

Καλόγερος

Θέλω να προσευχηθώ με την ίδια δύναμη που θέλω να βλαστημήσω...

Σήμερα, αυτή την αποφράδα μέρα, δεν είχα διάθεση ούτε να πω, ούτε να γράψω, ούτε να σχολιάσω το παραμικρό. Δεν θέλω καν να θυμάμαι. Παρ' όλα αυτά έκανα γύρα στα ιστολόγια των φίλων και διάβασα τα πολύ ενδιαφέροντα που γράφτηκαν από πολλούς. Θέλω μόνο να γράψω λίγους στίχους σαν φόρο τιμής, σε όλους εκείνους που πάλεψαν ενάντια στους παράφρονες. Και ποιός μπορεί να τα πει καλύτερα από τον ίδιο τον Αλέξανδρο τον Παναγούλη;

Αντιγράφω από τη σελίδα του Θανάση Τριαρίδη, από ένα εξαιρετικό αφιέρωμά του στον Αλέκο Παναγούλη.


«...στην περίπτωση του Παναγούλη είναι δύσκολο να διαλέξεις τι είναι ποίημα και τι δεν είναι. Ας πούμε, δεν είναι λίγοι αυτοί που λογαριάζουν για καλύτερο ποίημα την απολογία του στο Έκτακτο Στρατοδικείο, στις 8 Νοεμβρίου του 1968. Οι τελευταίες φράσεις ετούτης της απολογίας ανήκουν ήδη στη σφαίρα του θρύλου - είναι η η πιο χαρακτηριστική δημόσια δήλωση του Παναγούλη που έδειξε σε όλους πως ήταν για να πάει τα πράγματα μέχρι το τέλος:



(...) Γνωρίζω ποιες είναι οι ποινές που προβλέπονται από τον νόμο, και γνωρίζω και ότι αυτές οι ποινές που προβλέπονται από τον νόμο θα επιβληθούν, αλλά δεν υποχωρώ, διότι, κύριοι δικαστές, γνωρίζω ότι το ωραιότερο κύκνειο άσμα ενός πραγματικού αγωνιστή είναι ο επιθανάτιος ρόγχος του μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα μιας τυραννίας και αυτή τη θέση την αποδέχομαι.



Άλλοι πάλι, περισσότερο θεωρητικοί, πιστεύουν πως το καλύτερό του ποίημα είναι αυτό:



ΘΕΛΩ

Θέλω να προσευχηθώ
με την ίδια δύναμη που θέλω να βλαστημήσω

Θέλω να τιμωρήσω
με την ίδια δύναμη που θέλω να συγχωρήσω

Θέλω να προσφέρω
με την ίδια δύναμη πού ’θελα στο ξεκινήμα

Θέλω να νικήσω
αφού δεν μπορώ να νικηθώ »

Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ δεν μπορώ να πω ποιό είναι το καλύτερο ποίημα του Παναγούλη. Ίσως επειδή τα γράμματα του ονόματός του είναι το καλύτερο ποίημα των τελευταίων χρόνων.

Αλέξανδρος Παναγούλης

Τί μαγικά κόλπα να κάνω για να μ' ερωτευθεί ένας άνδρας; ρώτησε το Google!!! Και μετά ξεματιάστηκε πάλι στο Google!!!

Όπως χάζευα στο κάτω μέρος της σελίδας στο μπλογκ μου στο Live Traffic Feed, από περιέργεια πάτησα πάνω στο google.gr για να δω τί έψαχνε ο Λαρισαίος χρήστης και έπεσε πάνω στο ποστ μου με θέμα: «γητευτρια: Μπορεί στον Βαλεντίνο να μην πιστεύουμε, πιστεύουμε όμως στον Έρωτα... είτε ως Υάκινθος, είτε ως γιος της Αφροδίτης, τον τιμάμε δεόντως καθημερινά..;)»
Και έμεινα εμβρόντητη όταν είδα ότι έψαχνε: «Τί μαγικά κόλπα να κάνω για να μ' ερωτευθεί ένας άνδρας;»
Και πέρα από το χαμόγελο που ήταν η πρώτη μου αντίδραση, η δεύτερη ήταν θλίψη και αληθινή ανησυχία. Φτάσανε δηλαδή οι άνθρωποι σήμερα να ρωτάνε το google τί μαγικά κόλπα να κάνουν για να τους ερωτευθούν; Από τη μια γελάς γιατί σκέφτεσαι ότι το google, έφαγε το ψωμί της γιαγιάς της ξεματιάστρας, τώρα θα φάει και το ψωμί της καφετζούς και της χαρτορίχτρας. Από την άλλη είναι να κλαις που σήμερα υπάρχουν ακόμα νέοι άνθρωποι που επενδύουν όνειρα και σχέδια στα μάγια για να κερδίσουν τον έρωτα! Θα μου πει κάποιος τώρα, μα πάντα έτσι γινόταν με τις καφετζούδες και τα σχετικά αθλήματα. Ναι, αλλά ήταν πριν 40 χρόνια στις ελληνικές ταινίες! Συμβαίνει ακόμα σήμερα; Τόση απόγνωση ακόμα; Στα μάγια; Σήμερα; Έλεος... Εν τω μεταξύ γράφει «άνδρας» και όχι «άντρας», κάτι που παραπέμπει αλλού. Ποιός λέει τον άντρα, άνδρα σήμερα; Καλά μιλάμε από τη μια κλαίω απ' τα γέλια, από την άλλη μου βγαίνει ξινό από θλίψη...
Κι όπως θα έλεγε και το ποιητή: - Στη μάνα σου τό 'πες;

Besame! Besame mucho! Του δώσανε και κατάλαβε... Τα φιλιά του Robert Doisneau όμως, άλλη χάρη! Άλλη γεύση! Εντελώς όμως...

Cientos de personas se reúnen en Madrid en una demostración pública de besos

Εκατοντάδες άτομα πλακώνονται στα φιλιά μπροστά στο φακό, στην πλατεία του Φεγγαριού στη Μαδρίτη! Φιλιά τρελά, ένας ανθρώπινος αχταρμάς, ζεύγη έτσι, ζεύγη αλλιώς, με το που σκάει το σύνθημα «Besos!» του δίνουνε και καταλαβαίνει! Δείτε το βίντεο και πείτε μου, αν είναι αισθησιακό το θέαμα ή μια βλακεία και μισή!

Πόση διαφορά όμως από τα φιλιά τα κλασικά... Έναν έρωτα είχαμε, σαν τα μούτρα τους τον κάνανε! Να βράσω την απελευθέρωσή τους μέσα. Εγώ συντηρητικοποιήθηκα ή αυτοί τα φτήνεψαν όλα;

Το πουλάκι του ποιητή

Το πουλάκι του Ποιητή*

Κάποτες είχαν φέρει ένα πουλάκι
στον Ποιητή -μικρούλι, τόσο δα-
για να τον διασκεδάζουνε λιγάκι
τ’ αστεία του κελαηδητά.

Δεν ήταν καρδερίνα, μήτε φλώρος,
-ένα φτωχούλι ασήμαντο πουλί-
μα ήταν μεγάλος της ζωής του ο ρόλος
να συντροφεύει τέτοιον ποιητή!

Με κείνα τα λιγνά του ποδαράκια
τον ακολούθαε πάντα πηδηχτό,
το τάιζε σουσάμι και σποράκια,
το πότιζε απ’ τη φούχτα του νερό.

Κι ο Ποιητής τ’ αγάπησε. Χαιρόταν
σαν το ’βρισκε σιμά του την αυγή,
στην κεφαλή του απάνω θρονιαζόταν
κι αρχίναε πια γλυκά να κελαηδεί.

Έλεγε στους δικούς του: “Το άπαντό μου
είναι για μένα τούτη εδώ η μπουκιά,
όντας δεν του γουστάρει το γραφτό μου,
μού το τελειώνει μια του κουτσουλιά”.

Ωστόσο αυτόν το φίλο του, ένα βράδυ
που δούλευε το στίχο μες στο νου,
παραπατώντας μέσα στο σκοτάδι,
τον πάτησε στη ρίζα του φτερού.

Και το πουλάκι πέθανε, κι εκείνος
πιο γερασμένος τώρα, πιο βαρύς.
κάποτε ακούγονταν σα θρήνος,
μα δεν τον ρώτησε γι’ αυτό κανείς.

Μονάχα λίγην ώρα πριν πεθάνει,
άρχισε αγάλια να παραμιλεί.
“Για κειό που αθέλητά μου σου ’χω κάνει,
συχώρνα με, καλούλι μου πουλί”.

Μυρτιώτισσα

* Μια ευγενικά γερόντισσα, η κυρία Λαμπίρη, εγγόνα του
Λασκαράτου, μου διηγήθηκε αυτή την ιστορία με το πουλάκι
που τόσο τ’ αγάπησεν ο Ποιητής.

Από την εξαιρετική ιστοσελίδα Αφιέρωμα στη Μυρτιώτισσα του Λάκη Φουρουκλά

Οι μισοί Κνίτες παραγγείλανε κρασά, και οι άλλοι μισοί τσίπρα ...

Ακούστηκε ότι στη Λάρισα διαγράφτηκαν τα μισά μέλη της τοπικής οργάνωσης του ΚΚΕ.
Είχαν διοργανώσει γλέντι σε μια ταβέρνα, και οι μισοί παραγγείλανε κρασά, και οι άλλοι μισοί τσίπρα ...